 |
|
Niets ten nadele van Dirk Kuyt. Bejubeld bij Fc Utrecht, Feyenoord, Liverpool, Fenerbahçe SK, het Nationale elftal en wederom Feyenoord. Het behaalde kampioenschap in de Kuip tegen ‘bij toeval’ Heracles Almelo, als men een week eerder niet had verzaakt op Woudestein, noemde hij het mooiste succes uit zijn rijke sportcarrière.
De geboortige Katwijker hing deze week zijn ‘kicksen’ in de wilgen. Maar eeuwige dank voor zijn inzet met dat krachtige lijf dat hem 20 jaar op de been hield in het betaald voetbal. Twintig jaar het toonbeeld van gedrevenheid en altijd sleurend voor succes. Nooit opgeven is een drijfveer waarover maar weinigen beschikken. Dirk Kuyt deed het en moest het. Als voetballer beschikte hij niet overdadig aan technische begaafdheden. Hij was geen Pele, Cruyff, Eusebio of Messi om maar een paar wereldtoppers te noemen en zo bleek werklust zijn redding evenals de gave om teamgenoten op sleeptouw te nemen.
In het laatste jaar van zijn carrière bleek ook sleet aan dat strakke lijf. Na gedane inspanning wat meer tijd nodig om te recupereren zoals dat in wielertermen heet. Hij werd zelfs af en toe bankzitter maar ook in dit laatste voetbaljaar stond hij er weer op het cruciale moment om Feyenoord met drie doelpunten tegen Heracles aan het lang gewenste kampioenschap te helpen.
Sleet erkennen is moeilijk ook voor de nooit opgevende sportman Dirk Kuyt, gestopt na zijn mooiste titel. ‘Na voetballen op kunstgras had ik meer tijd nodig om te herstellen’, zei Dirk deze week. Maar ja, inmiddels 36 dan wordt herstellen na inspanning en zeker de inspanning die Dirk altijd levert, altijd wat lastiger. In dat licht bezien moet zijn weerstand tegen kunstgras dan ook eerder geduid worden. Het zij hem vergeven!
‘Fijnslijper’ |
