 |
|
Het menselijk brein is meestal kort van memorie. Als burger ben ik voor een gekozen burgemeester maar dat beeld kentert, nu ik zogenaamde dappere bestuurders zie die niet schromen harde taal uit te slaan en ook maatregelen willen nemen waar je vanuit historisch perspectief grote vraagtekens bij kunt zetten.
Nederland heeft sinds de tweede wereldoorlog het liberalisme zien groeien dwars door alle partijen heen. Met de stijging van de welvaart nam ook de bezitsdrang toe, mede gestimuleerd door belastingmaatregelen. De Nederlandse grootverdieners zagen hun hoge belastingtarief in die jaren dalen van bijna 70 procent naar 50 procent en het zakkenvullen zette pas echt zoden aan de dijk toen inkomens in het bankwezen en bedrijfsleven internationaal werden gespiegeld. De zorgsector en woningbouwcorporaties liepen daarbij keurig in het spoor .
Zelfs de burgers werd een worst voorgehouden met eigen woningbezit. Zonder dat werd afgelost, omdat de grootverdieners daar flink beter van werden. Samen op weg naar de afgrond waardoor in 2008 de financiële huishouding van de Westerse wereld als een kaartenhuis ineen stortte. Diegenen die nu het hardste bloeden zijn de eenvoudige burgers met een normale baan, de ouderen en de minder bedeelden. In een tijd van recessie neemt dan de onvrede en jaloersheid toe. Het gevolg van stijgende afgunst is, dat door sommigen andere wegen worden gezocht om dat gevoel te stillen. Met open grenzen blijft het gevoel van afgunst dan niet beperkt tot onze eigen bevolking en zo komt er een beweging op gang die op zoek gaat naar snellere persoonlijke welvaart in de vorm van inbraak en diefstal.
Om dat tij te keren worden oude begrippen als burgertoezicht weer in het leven geroepen. Zelfs Koninklijk benoemde bestuurders en burgemeesters lopen daarbij voorop. ‘Burgers met een hesje aan als Burgerwacht en nu dan burgers met een hond die volgens aanwijzingen routes gaan lopen om onraad te signaleren’, dat willen de liberalen van nu. Waartoe deze vorm van toezicht kan leiden heeft men in Europees verband in de jaren ’30 van de vorige eeuw kunnen zien.
Ik begrijp best waarom Ivo Opstelten, Annemarie Jorritsma en Jon Hermans-Vloedbeld harde taal laten horen, want niemand vindt het leuk dat bezit wordt afgepikt, maar de totale verrechtsing van het liberalisme leidt eveneens naar de afgrond.
Ik blijf dus voor het invoeren van een gekozen burgemeester, dan kan ik er tenminste zelf aan bijdragen om een ander te kiezen!
En die burgerwachten? Die komen bij mij in een speciaal boekje te staan voor mogelijk een toekomstige scheerbeurt!
‘Fijnslijper’ |
