Is bezwaar tegen lokale belastingen zinvol?

In het begin van het jaar valt de blauwe envelop van de gemeente op de mat. De inhoud gaat over o.a. de reinigingsheffing, rioolbelasting, hondenbelasting en de OZB.
De laatste heffing staat flink ter discussie vanwege dalende huizenprijzen en hogere heffingen. De peildatum van gemeenten ligt ruim terug zodat de waarde die gemeenten aanhouden voor woningen mogelijk hoger is dan de werkelijke waarde. Bovendien werd in Almelo bovenop de inflatiecorrectie een extra heffing van 5 procent doorgevoerd. De OZB is ook een communicerend vat. Zakt de huiswaarde, dan gaat het promillage van de heffing omhoog, omdat de begrootte inkomsten binnengehaald moeten worden. Voor de OZB bestond in Almelo een vrijstellingsmogelijkheid voor sociale minima. Dat werd omzeild door de heffing van het gebruikersdeel te verleggen naar alleen de eigenaar. Minima betalen dus nu de OZB via de huur van een sociale woning en hebben de vrijstelling verloren.
Veel gemeenten hanteren bij de rioolbelasting en de reinigingsheffing het begrip kostendekkend. Bij de reinigingsheffing is dat via omwegen echter niet het geval. Als aandeelhouder van verwerkingsfirma’s wordt volop meegeprofiteerd van behaalde winst in de vorm van jaarlijks te ontvangen dividend. Dividend dat niet in mindering wordt gebracht op toekomstige heffingen maar wordt uitgegeven aan andere ‘leuke’ dingen. In o.a. Almelo is dat het geval via het aandeelhouderschap van Twente Milieu en afvalverwerker Twence.

Het gerechtshof in Den Bosch deed een bijzondere uitspraak over de hondenbelasting, nadat een inwoner van Sittard-Geleen bezwaar maakte tegen de hoogte van de heffing. De inwoner betoogde dat hij meer aan gemeenschapskosten betaalde dan andere burgers en noemde dat rechtsongelijkheid.
Ruim 150 jaar geleden werd hondenbelasting ingesteld als gemeentelijke belasting omdat in die tijd de hond werd gehouden als werkdier. Bijvoorbeeld als trekhond onder of voor de hondenkar. Een economische belasting derhalve. Dat laatste is achterhaald en al vele jaren gaat de opbrengst van de hondenbelasting in het potje algemene reserve van gemeenten.
Dat mag niet volgens het gerechtshof in Den Bosch als de opbrengst substantieel hoger is dan de uitgaven voor hondenbeleid. In Sittard-Geleen int de gemeente ruim 500.000 euro per jaar, terwijl het 250.000 euro uitgeeft aan hondenbeleid.
In heel Nederland wordt 53 miljoen euro geïnd aan hondenbelasting. Terwijl toch ook veel gemeenten de hondenbelasting hebben afgeschaft.
De uitspraak van de rechtbank in Den Bosch is cruciaal en kan gemeenten veel geld kosten. Sittard-Geleen gaat weliswaar in cassatie, maar als uiteindelijk de bezwaarmaker aan het langste eind trekt, lopen gemeenten miljoenen mis.
Om zeker te zijn dat uw betaalde hondenbelasting terug gevorderd kan worden - als uiteindelijk de gemeenten hun inkomsten en uitgaven t.a.v. het hondenbeleid volgens jurisprudentie in evenwicht moeten brengen - is het van belang om nu bezwaar aan te tekenen tegen de hondenbelasting op dezelfde gronden als de inwoner van Sittard-Geleen. Gemeenten moeten dan met terugwerkende kracht van de datum van de uitspraak in Den Bosch het teveel betaalde terug betalen.

In veel gemeenten wordt ook de verhoging van de OZB aangevochten vanwege de te hoge taxatiewaarden die gemeenten hanteren. Bij sommige gemeenten wordt zelfs na telefonisch bezwaar al de aanslag verminderd. Kijk dus naar de reëele waarde van uw woning en de waarde die de gemeente hanteert. Is dat in uw nadeel, dan is een bezwaar kansrijk.

De uitspraak van het Hof in Den Bosch kan volgens Binnenlands Bestuur ook gevolgen hebben voor de andere gemeentelijke heffingen zoals toeristenbelasting, de parkeerheffing, rioolbelasting en reinigingsheffing.
Kortom de burger keert het schip buiten de verkiezingen om!

‘Fijnslijper’