|
|
Woensdagochtend viel m’n oog op een berichtje in Tubantia over de ravage die vandalen hebben aangericht in de St Jozefkerk. Zeer, zeer schokkend.
Uit dit soort daden spreekt een totaal gebrek aan respect. In Haren slaat men respectloos de boel kort en klein, terwijl er op verschillende plekken in Nederland af en toe grafschennis plaatsvindt. Komt er in de nabije toekomst een moment, dat de meerderheid van de bevolking misschien zegt: “Ach, het hoort bij deze tijd, het gebeurt nu eenmaal?”
Nauwelijks bijgekomen las ik een artikel in de Volkskrant over stervenskunst, geschreven door filosoof en publicist Hans Schnitzler. Hij zegt daarin dat de stervende mens tegenwoordig de loser symboliseert die men bij voorkeur wegmoffelt of doodzwijgt. De aftakeling en de dood zijn uit het straatbeeld verdwenen, het vitale leven en de eeuwige jeugd zijn er voor in de plaats gekomen.
Het “gedenk te sterven” lijkt dus verder weggedrukt dan ooit en waar heeft men een kerk dan nog voor nodig? Het tere “kindeke”, waarvan men de arm afrukte, is de kern van het Christendom: “Want al zo lief heeft God de wereld gehad, dat hij z’n eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe.”
De beeldenstorm in de Jozef toont aan dat deze vandalen daar niet over nagedacht hebben en met het respectloos vernielen het komende Kerstverhaal ontkennen. Dat stemt triest en doet pijn.
Of je nu wel of niet in bovenstaande gelooft maakt niet uit. Een mooie Mariakapel met mystiek, symboliek. Het is zeer waardevol. Daar durf je niet eens aan te komen. Respect.
De onverlaten hebben meer kapot gemaakt dan alleen de beelden. In harten van mensen hebben ze met deze actie diepe wonden geslagen. Ik zou niet graag in hun schoenen staan. Ze kunnen de komende donkere dagen voor Kerst mooi benutten om hier eens goed over na te denken.
Anne Jan Teunis |
