 |
|
Na de vakantie had ik me voorgenomen om de komende tijd wat meer naar het positieve te gaan kijken. Dus weg met alle “piskijkers”, zwartkijkers en navelstaarders. Met frisse moed samen de schouders er onder voor een stad om trots op te zijn.
En toen kwam Jan Krol voorbij. Toeristen naar een foeilelijke stad en gratis Prozac. Het spijt me dat ik het zeg, maar hij heeft volkomen gelijk.
Wanneer ik zo eens vluchtig wat reacties lees op allerlei gemeentebesluiten, merk ik dat ik niet de enige ben die het gevoel heeft aan een dood paard te trekken.
Het kneuterigste besluit vind ik de subsidiekorting op de kinderboerderij. Sluiting op zaterdag en ’s winters ook op zondag is een gouden zet. Dit zijn namelijk de enige momenten van de week waarop mensen nogal eens op het idee zouden kunnen komen om gezellig naar de kinderboerderij te gaan. Dit levert een bezuiniging op van nog geen 30000 euro, terwijl het zoveelste plannetje, huizen vlak achter een geluidswal(ja, wie wil daar niet wonen?) al weer zo’n 80000 euro kost, waarbij het bedrag ook nog op kan lopen.
Langs de Loolee lopen heel schattig drie Lakenvelders. Twee volwassen dieren en een kalfje. Wanneer je ze ziet word je blij en het geeft je ondanks alle werk- en andere stress een goed gevoel. Ach, hoe moeilijk is het uit te leggen dat dit soort simpele zaken zo belangrijk zijn voor de stad. Dat het niet alleen om geld en goed gaat in dit leven. Dat andere dingen ook van waarde zijn.
We zakken noodgedwongen af naar de donkere krochten, waaruit slechts tandengeknars zal klinken. Ik kan het werkelijk niet helpen, maar er komen ook zoveel trieste berichten op je af
Jan Krol zegt het hard, maar heeft volkomen gelijk. Alleen hebben de inwoners van Almelo, bij een voortzetting van het huidige beleid, de Prozac harder nodig dan de eventuele toeristen.
Anne Jan Teunis |
