 |
|
De gemeente Almelo heeft geen goede naam als het gaat om beleid. Of dat nu de ontwikkeling is van te ambitieuze plannen of de ambtelijke aansturing. Zo’n 10 jaar geleden werd het kader van leidinggevenden herzien onder de absolute leiding van een zeer klein aantal topambtenaren. Deze laatsten bepalen de koers van de gemeente en dicteren wat er moet gebeuren. Het college van B&W volgt en dus ook de opeenvolgende coalities, terwijl de oppositie geen voet aan de trapper krijgt. Wie onder het ambtelijk apparaat moeite had met de ontwikkelingen en de koers en het lef had om dat hardop te zeggen werd ter zijde geschoven of kon zijn bureau ontruimen in afwachting van herplaatsing bij de Regio Twente of andere gemeenten. Het cultuurtje dat ontstond was er dus een van absolute gehoorzaamheid. Het resultaat; in de loop der jaren zijn alle leidinggevenden op afdelingsniveau vervangen en nagenoeg alle posities zelfs meerdere keren. De posities werden allemaal ingevuld met jaknikkers.
Wie echt het lef had dwars te liggen, had zijn eigen vonnis getekend. Alleen moest er nog een aanleiding bij gezocht worden.
Een cultuurtje dus waar willekeur in gedijt. Een cultuurtje waarin door de top gestelde ‘targets’ belangrijker zijn dan zorgvuldige afweging, besluitvorming en uitvoering. De affaires Fortezza, Dolle Pret zijn voorbeelden, maar ook de gijzelingsaffaire op het stadhuis was een gevolg van willekeur. Volgens het bestemmingsplan en de structuurnota mocht een restaurant gevestigd worden in het voormalige V&D pand (nu is er wel een. Red.). Alleen kwam dat niet uit bij de plannenmakende top die het pand in 2017/2018 (Zembla) wilde afbreken. Op een lager level was conform het bestemmingsplan ja gezegd. De top besloot nadien echter anders. Helaas ging de echtgenoot van de eigenares over de scheef, is het gezin kapot en de dader voor jaren in het cachot. De ambtelijke willekeur kreeg geen gevolgen en de politiek verantwoordelijken van toen zijn op één na ‘vrijwillig’ weg.
Conform alle onderzoeksrapporten zoals o.a. dat van KPMG konden de opvolgers dus gaan werken aan een verbetercultuur met vooral het hanteren van beslisbomen in de besluitvormende procedures. Enkele maanden geleden werd door B&W het plan gelanceerd om alle leidinggevende functies te herzien. De zittende ‘figuren’ moeten volgens dat plan opnieuw solliciteren.
Voor de gemeentelijke archivaris Henk Beijers komt dat te laat. De beste man die in de loop der jaren het archiefbeheer vorm gaf, moet opstappen omdat hij een ‘doodsbedreiging’ zou hebben geuit tegen zijn leidinggevende.
Aanleiding was het onderzoek van de Rekenkamer naar de gang van zaken in de Fortezza-affaire. De Rekenkamer vroeg meerdere stukken op, maar kreeg via de ambtelijke top te horen dat bepaalde stukken onvindbaar waren.
De Rekenkamer kreeg echter uiteindelijk wel bepaalde kopieën via een notaris in Weert. Na melding hiervan bij de ambtelijke top kwamen de ‘geweigerde’ stukken nog dezelfde dag als toverslag boven water. Archivaris Beijers had namelijk de euvele moed gehad om de ‘zoekgeraakte’ dossiers zelf bij de betrokken ambtenaren van het bureau te halen. Hij kan namelijk zien wie dossiers heeft opgehaald.
De Rekenkamer verklaarde bij de presentatie van het onderzoek aan de gemeenteraad dat men stellig de indruk had dat het onderzoek binnen het stadhuis werd ‘gesaboteerd’ (tegen gewerkt).
Archivaris Beijers wilde volmondig meewerken (is dat ook wettelijk verplicht) aan dat onderzoek van de Rekenkamer, maar werd daar dus in tegengehouden door een of meer meerderen. Het een en ander leidde tot spanning en verkeerde uitspraken. Beijers kon daarop in november vorig jaar zijn bureau uitruimen en werd onbezoldigd naar huis gestuurd.
De ontslagbrief kwam later met daarin een aantal beschuldigingen: ‘de zogenaamde doodsbedreiging aan het adres van een leidinggevende, het lunchen met een stagiaire, afval deponeren in de papierbak, gebruik van de computer voor privédoeleinden en meer van dat soort 'gezochte' argumenten, was te lezen in TC Tubantia.
Deze week dan een eerste procedure bij de bestuursrechter. Beijers gaf toe dat hij wel eens Hyves en Facebook bekeek en nooit te horen had gekregen dat dit niet mocht. (Het hele stadhuis kijkt dagelijks op deze site kunnen wij zien aan de IP van de bezoekers. Red.) Over de bedreiging beklemtoonde hij tegen rechter Jue: ‘Ik ben valselijk beschuldigd. Ik heb alleen gezegd dat ze in de stront konden zakken. Meer niet.’ Deze ‘boodschap’ werd gebrieft door een collega richting de leidinggevende. Twee maanden later moest Beijers op het matje komen. De verklaring van de twee getuigen was niet eensluidend, kon met in de gedrukte versie van het TC Tubantia artikel lezen.
Opmerkelijk ook dat de vertegenwoordiger van de gemeente bij de rechter verklaarde dat Beijers alsnog loon kon ontvangen, maar dat hij dit terug diende te betalen indien de ontslagprocedure alsnog door de gemeente gewonnen wordt.
Beijers wil eigenlijk gewoon weer aan het werk en bestuursrechter Jue doet daar binnenkort een uitspraak over. Bij een gunstige uitspraak voor Beijers wil dat nog niet zeggen dat de gemeente afziet van een verdere ontslagprocedure.
In 16 jaar tijd heeft Beijers het archief van chaos naar ordening gebracht waardoor dossiers getraceerd kunnen worden. De euvele moed om dat te doen terwijl het een of meerdere leidingevenden niet uitkomt, schijnt hem dus fataal te worden. Wie Henk Beijers kent weet welk vlees men in de kuip heeft. Een eerzame en beminnelijke man en bovendien klein van postuur. Een persoon die men in de volksmond misschien wel een ‘softie’ of ‘watje’ zou noemen, maar die het de eer te na was om de Rekenkamer de gevraagde dossiers te onthouden. ‘Barbertje’ moet dus gewoon hangen, tenzij de coalitie-raadsleden van de PvdA, CDA en VVD eindelijk durven te zeggen, nu is het genoeg!
‘Fijnslijper’ |
