|
|
Onlangs konden de inwoners van Almelo op de site van Tubantia hun mening geven over het buitengebied. Men had de keuze uit een viertal stellingen. 535 Mensen maakten van de gelegenheid gebruik om eens te zeggen waar het op stond.
Welnu, de uitkomst is nogal duidelijk en eigenlijk verbaast deze me niet. Op een bevolking van een slordige 70000 mensen reageert grofweg 1 procent en dat zijn juist de mensen die de natuur een warm hart toedragen. Zij reageren namelijk op een dergelijke stelling.
Slechts 7 procent vindt dat er in het buitengebied gebouwd mag gaan worden. De overgrote meerderheid is van mening dat er best nog ergens iets van groen mag zijn tussen al dat grijze asfalt. Er zal blijkbaar toch bij een flink aantal mensen nog het besef zijn dat het niet leuk fietsen en wandelen is tussen alleen maar steen en beton.
Kunnen we nog iets met deze cijfers? In de strijd tegen de oprukkende en niet te stoppen bebouwing van het platteland voelt dit toch als een hart onder de riem voor dat handjevol mensen die constant in de bres springen voor de natuur.
Nog meer gesteund werd ik door een stuk in Trouw van gisteren over Jean-Jacques Rousseau. De titel: “In de natuur begint alle leven.” Peter Henk Steenhuis schrijft over het verlaten van de drukte van alle dag en de weldaad van de natuur. Rousseau beschreef de sensatie die een mens kan bespringen als hij weg van huis en werk in de natuur verkeert: het gevoel dat dit het echte leven is.
Laat de mensen die dit voelen, de 500 en een beetje sowieso, mogen blijven genieten van onder andere het buitengebied tussen Almelo en Vriezenveen, waar nog zoveel moois te zien is.
Erken de waarde en begin er pas aan te knabbelen wanneer alle braakliggende stukken grond in de stad zelf volgebouwd zijn. Het is al zo vaak gezegd, inbreiding is het toverwoord. Ten enenmale is er geen noodzaak om in het buitengebied te bouwen. Afblijven dus.
Anne Jan Teunis
|
