Het kwam uit het niets. Hef afschaffen van de dividendbelasting. Een douceurtje voor buitenlandse aandeelhouders. Ingeschat op 1,2 miljard euro aan lagere belastingopbrengst. Dat bleken er later 1,9 miljard te zijn.
‘Goed voor het land, goed voor het vestigingsklimaat’, hield minister-president Mark Rutte zijn ‘schaapjes’ voor. Jaren liepen zijn vroegere maatjes van Unilever bij hem over de vloer. In hun kielzog de lobbyisten van Shell en Philips. Alsof deze multinationals gebrek aan investeringskapitaal hebben en dus meer kapitalisten moeten lokken.
Maar laten we niet vergeten, Shell, Unilever, Philips en ietwat in mindere mate AKZOnobel, zijn wel groot geworden in de jaren dat het belastingtarief nog veel zwaarder was dan heden ten dage. Waar winst gemaakt wordt, willen ook aandeelhouders een graantje meepikken. Dat is altijd al zo geweest, sinds de eerste handelsbeurs ter wereld opende in Amsterdam.

Het zijn de ‘zakkenvullers’ die een greep naar de macht willen doen. Risico-investeerders die niets liever doen dan bedrijven opkopen, splitsen en weer verkopen. Met maar één beleid, zo snel mogelijk je winst pakken en niet omkijken.
Dit ten koste van de werknemers, die vaak noodgedwongen de gang naar het arbeidsbureau moeten maken of zelfs in de bijstand komen. Het is de gewone burger die het gelag betaald. Of dat nu de Nederlander is of 'worker' waar ook ter wereld. Geld maakt machtig. Zelfs machtiger dan beleidsmakers bevroeden. Zo ook Rutte, die er een sport van maakt om het grotere bedrijfsleven te vriend te houden.

De afschaffing van de dividendbelasting werd dus op tafel gelegd tijdens de coalitieonderhandelingen voor het kabinet Rutte III. Bij geen van de partners CDA, D66, ChristenUnie noch de VVD zelf, stond dit voornemen in het verkiezingsprogramma. En toch werd het neergeschreven in het coalitieakkoord.
Gejubel aan de directietafels van Unilever. ‘Maatje’ Rutte had het dan toch gefikst. Al snel kwam de belofte dat het hoofdkantoor van Unilever zou worden gevestigd in Rotterdam. Rutte had die toezegging nodig om de weerstand in de Tweede Kamer te ‘overrulen’, mede ook omdat internationale beleggersorganisaties het belang van de afschaffing als te hoog zagen ingeschat.

Zij krijgen nu gelijk. De Britse aandeelhouders van Unilever willen niet dat de Britse tak, standplaats Londen verlaat en van de Londense beurs verdwijnt. Niet het douceurtje van Rutte is doorslaggevend, maar trots gevoel. ‘Unilever is part of the British Empire and shoot stay at London as well’.
Rutte had het kunnen weten. De voorgenomen Brexit toonde het al aan. Dat de gemiddelde Brit er op achteruit gaat, neemt men voor lief. ‘Better be British than European and nothing to say in our country’, is het gevoel dat overheerst op het eiland dat in feite geen wereldmacht meer genoemd kan worden.
Dat wetende, de vraag aan Rutte of hij zijn ongelijk durft te bekennen?

Het gaat om 1,9 miljard euro waarmee in Nederland na 30 jaar stijgende tweedeling en stijgende armoede (ook bij werkenden die volgens Rutte zo beloond moeten worden) veel meer nuttigs gedaan kan en moet worden dan het spekken van Britse aandeelhouders die schijt hebben aan dit douceurtje!

‘Fijnslijper’ 

zie: https://twitter.com/almelonieuws

Met  een ironische vorm van mededogen kijk ik naar degenen die zich verkneukelen met een paar grijpstuivers voor het behoud van het Nedersaksisch, waaronder het Twents....

Lees hier verder wat  Han Pape schrijft over het behoud van het nu erkende Nedersaksich als taal.

Vanuit de burelen van het AD heeft sportverslaggever Sjoerd Mossou voeding gegeven voor een lobby tegen kunstgras in de eredivisie. Al jaren ageert Mossou tegen kunstgras op de voetbalvelden. Zijn mening gevoed door de successen van Heracles Almelo tijdens thuiswedstrijden tegen gerenommeerdere clubs. Het sterkte Mossou in zijn mening dat het wel aan het ‘grass’ moest liggen, want hoe kan zo’n cluppie met zo’n beperkt budget het nu zo goed doen?

Mossou noemt het competitievervalsing en ‘regelde’ een hele rits van bekende oud- voetballers om tegen kunstgras te acteren. Zo werden ook vraagtekens gezet bij blessures maar nog geen enkel onderzoek heeft kunnen aantonen dat kunstgras leidt tot zwaardere blessures dan gewoon gras.

Ook zou kunstgras de ontwikkeling van het voetbal belemmeren waardoor het Nederlandse voetbal internationaal minder concurrerend is geworden. Als we over langere termijn terugkijken, hebben alle grote voetballanden zoals Duitsland, Engeland, Frankrijk, Italië en Spanje dipjes meegemaakt net zoals alle clubs van grote naam in al die landen.

Een ander punt dat Mossou breed uitdroeg, is de samenstelling van de eredivisie. Die zou verkleind moeten worden, zodat de ‘toppers’ vaker tegen elkaar kunnen spelen in een opgedeelde winnaars- en verliezerspool. Dit zou kwaliteit bevorderend werken, wijzend naar België. Hoezo? De zwaarste competities in Europa zoals bijvoorbeeld Engeland, Duitsland, Spanje, Frankrijk, Italië et cetera kennen allemaal 18 of 20 clubs. Union Berlin lanceerde onlangs dat ook de Bundesliga naar 20 clubs moet.

In Nederland hebben de meeste amateurclubs kunstgras. De wereld volgt. Ingegeven door lagere onderhoudskosten en ook bij slechte weersomstandigheden beschikbaar zonder grote  schade op te lopen. Gemeenten nemen hierin het voortouw vanwege besparing van kosten. Fc Utrecht becijferde dat kunstgras per jaar een half miljoen euro goedkoper is dan gras. In de Cruyff Arena is dat een veelvoud vanwege de vele vervangingen van echt gras gedurende het seizoen. Bij PSV rijzen de energiekosten de pan uit om het gras te kunnen laten groeien vanwege de matige groeicondities voor gras in deze voetbaltempels. Geen dak zou er veel helpen om zon, wind en water binnen te laten.

Oud- voorzitter van Heracles Almelo,  Jan Smit had dat allemaal wel eerder op de rij. Als een club niet rijk is, moet je slim zijn.  Wereldleider in kunstgras TenCate, nog steeds in Almelo gevestigd, zorgt al jaren voor een prima te bespelen mat. Het trainingscentrum op ’t Maatveld kon worden afgestoten. Dat scheelt veel geld, zeker als je geen Ajax of PSV bent. Smit en de zijnen krikten daarmee het spelersbudget op en hielden de overhead klein. Smit en rechterhand Nico Jan Hoogma beseften ook dat je er dan als regioclub niet bent. Net zo belangrijk is evenwichtige karakters in de trainingsstaf die spelers bovendien weet te motiveren. Het aantrekken van spelers op basis van karakter al net zo. Talent is alleen niet voldoende. Die worden met geld al op jeugdige leeftijd door de rijke clubs aangetrokken. Ja, het is waar veel talenten breken door bij die clubs maar de keerzijde is evenredig. Bij de rijke clubs vallen ook de meeste talenten door de mand vanwege gebrek aan doorzettingsvermogen. Mossou en de zijnen schuiven dat allemaal op het bordje van het kunstgras.

Heel jeugdig voetballend Nederland voetbalt op gras. Krijgt er een opleiding bij van hun club. Maar in de eredivisie?
Gras moet volgens Mossou. De nostalgie van NAC 12 waarin hij vroeger zelf voetbalde, schijnt alles te maken hebben met de geur van echt gras. Te veel en te vaak als stervende zwaan ter aarde gestort na weer een mislukte actie!

Voor geen enkele stelling van Mossou is een onderbouwing.  
Hou op zeg, de wereld verandert. Na Nederland ook elders.
Daar moet een ‘lokkertje’ van herverdeling van TV-reclamegeld geen doorslag in geven. Want nog nimmer is gebleken dat dit een zekerheid biedt op langere termijn.

‘Fijnslijper’

Welke Nederlandse clubs spelen op kunstgras?
Heracles Almelo, PEC Zwolle, Excelsior Rotterdam, ADO Den Haag, FC Emmen, VVV Venlo, Sparta Rotterdam, Roda JC, SC Cambuur Leeuwarden, Almere City FC, FC Oss, Helmond Sport, FC Eindhoven, FC Volendam, FC Den Bosch, RKC Waalwijk, FC Dordrecht en Jong PSV.
(De helft van de twee hoogste divisies. Op lager niveau is dat nog meer.)

In het buitenland:
België: Sint-Truiden
Denemarken: FC Nordsjælland
Frankrijk: LB Châteauroux, AS Nancy, FC Lorient
Italië: AC Cesena, Novara
Noorwegen: Tromsø IL, Bodø / Glimt, Aalesund FK, Odd Grenland
Portugal: Boavista FC
Rusland: FC Spartak, FC Amkar
Zweden: IF Elfsborg, GIF Sundsvall, IFK Norrköping
Zwitserland: Young Boys, Neuchâtel Xamax
Verenigde Staten: Seattle Sounders FC, New England Revolution

Bron: sport.infonu.nl 2014

IJSLAND
De internationale successen van IJsland hebben velen verbaasd. Feit is dat hieraan nationaal beleid ten grondslag ligt. Elke club beschikt over indoor trainingsaccommodaties met kunstgras. De topspelers van nu vinden hun weg door heel Europa bij gerenommeerde clubs.