3 november 1968 16:00 uur Enschede
9 jaar oud - Met vader, oom, neefjes en broer vanuit Almelo naar Enschede met op de achterbank alle Twente-foto’s van “de Leeuwezegel” spaaractie. In het jongensvak onder het scorebord waar de doelpunten worden aangegeven met echte voetballen. Vanaf vak Q rolt de het lied “Ajax is een afwasmiddel en Cruijff is een afwasborstel”. Hoge plastic hoed op. Laat de wedstrijd maar beginnen. Wat er gebeurt is onbeschrijfelijk. Twente rolt het grote Ajax op met 5-1 met doelpunten van Pahlplatz en van Dijk. Vanaf dat moment begint het geloof: “Eenmaal zullen wij….. “

s-avonds kom ik maar moeilijk in slaap.

5 mei 1974 15:50 uur Almelo
15 jaar oud – De eerste echte kans op een kampioenschap. Helaas geen kaartje kunnen bemachtigen. Met z’n allen luisteren naar de radio in snackbar “Anja” op het Vincent van Goghplein in Almelo naar de ontknoping. Feyenoord wint met 3-2 en is daarmee virtueel – theoretisch – praktisch (analoog aan de theorie van van Gaal anno 2010) kampioen. Voor het eerst dronken van verdriet.

24 mei 2001 20:30 uur Rotterdam
42 jaar oud - De vuurwerkramp van 2000 helaas van te dichtbij beleefd en wellicht daarom een extra euforie bij het binnen halen van de beker na een zinderende strafschopserie tegen PSV met een heldenrol voor Sander Boscher. Niet voor het laatst dronken van plezier.

2 mei 2010 1:45 uur Almelo
51 jaar oud - Zal het vandaag dan gebeuren? Verandert “Eenmaal zullen wij….” in “Vandaag zijn wij…”.

Maakt Wout Brama en de zijnen me dronken in een ultieme extase?

Ik voel me weer 9 jaar oud en kom wederom maar moeilijk in slaap.

F.C. TWENTE SUCCES !

Peter Rewinkel 

De laatste weken overvalt me voortdurend een gevoel van vreugde. Dit heeft uiteraard erg te maken met de losgebarsten lente die alle bomen in de meest prachtige kleuren groen tooit. Verder de al genoemde positieve geluiden die je om je heen hoort. Subsidies, waardoor evenementen door kunnen gaan. Een kunstenaar die midden in de stad hopen stenen tentoonstelt. Ook de natuurliefhebber krijgt het idee dat de natuur nog van waarde is en meetelt. Dat de gemeente bereid is mee te denken, bij te sturen, om toch een zekere balans tussen steen en groen te houden. En ja, er zijn zoveel mooie plekken in en om onze stad. Bijvoorbeeld halverwege de Aadijk. Links zie je een weiland met aan het eind een bosrand. Daarachter de rondweg, nog weer veel groen en daarna pas de stad. Rechts een mooie boom in een groot weiland dat verder wordt opgesierd door een flinke koppel zwartbonte koeien. Op dit punt waan je je met een beetje fantasie in een groot natuurgebied.
Bij het zien van al dit schoons ervaar je tevens een stukje vrijheid en onafhankelijkheid en besef je vooral deze week hoe vrij we in Nederland eigenlijk zijn. Het is goed om te herdenken, ook al is het al weer 65 jaar geleden en zwakt het per generatie af. Zoveel miljoenen onschuldige slachtoffers en sinds die tijd nog geen dag zonder oorlog.
Daarom ook nam ik m’n dochter mee naar de herdenking aan het van Dronkelaarplein. Een keurig nette herdenking, uit het boekje, met een mooie muzikale omlijsting. Tussendoor dacht ik nog even aan het stopzetten van subsidie voor cultuur. Zonder muziek hou je alleen wat vlagvertoon en twee minuten stilte over. Laat mensen toch altijd blijven beseffen dat kunst in welke vorm dan ook aan het denken zet en je als mens meer waard maakt.
De burgemeester sprak over vrijheid en het belang er van. Dat hadden sommigen goed gehoord, want ze pakten hun biezen, zodra de kranslegging begon. Een paar heren hadden elkaar lang niet gezien en begonnen luidruchtig te praten tijdens diezelfde kranslegging. Later thuis hoorde ik van de commotie op de Dam. Ach ja, vrijheid boven alles.
In ons knusse stadion nemen sommigen hun vrijheid door in de 86ste minuut bij een 1-1 stand naar huis te gaan. Ik zal het nooit begrijpen, maar goed, het mag.
Ook hebben sommigen de vrijheid genomen om de bordjes van de pas geplaatste hondenpaaltjes te prutsen.
Vrijheid heeft dus ook een keerzijde. “Geef ze een vinger en ze pakken je hele hand.” Ondanks dat moeten we wel blijven strijden voor zo veel mogelijk vrijheid voor iedereen.
De bomen ondertussen trekken zich gelukkig niets aan van inval of bevrijding. De oude exemplaren die de kettingzaag zijn ontlopen hebben de hele, roerige, vorige eeuw meegemaakt Ze gaan hun eigen gang en kleuren iedere lente weer groen. Onverstoorbaar. De regelmaat der seizoenen kan ons, “waan-van-de-dagmensen” tot voorbeeld zijn.

Anne Jan Teunis. 

ALMELO – Hondenpoep is al jaren een probleem en dat zal het ongetwijfeld ook nog vele jaren blijven. Mensen klagen over hondenpoep op speelvelden en trottoirs, kattenpoep in tuinen en paardendrollen op straat, maar alleen de hondenpoep is een onderwerp waar de gemeente zich aan waagt op te proberen op te lossen.
Een nieuwe gemeentelijke verordening, het aanstellen van extra controleurs met bevoegdheid tot het uitdelen van boetes en het beschikbaar stellen van plastic zakjes bij uitlaatgebieden die worden aangeduid met maar liefst duizend paaltjes moeten het probleem oplossen.
Artikelen in de media en uitleg in de gemeentelijke advertentie moeten het nieuwe beleid kenbaar maken aan de burgers. Desondanks laten reacties zien dat velen nog steeds niet op de hoogte zijn van de nieuwe richtlijnen en velen onder hen hebben geen vertrouwen in de aanpak.
Bovendien zijn er de nodige tegenstanders tegen uitlaatgebieden in de onmiddellijke nabijheid van hun woning en tekenen daar bezwaar tegen aan of doen suggesties die meer gestoeld zijn op het NIMBY-effect.
De reacties zijn soms vermakelijk maar feitelijk geven die reacties aan dat er weinig vertrouwen is in de nieuwe aanpak en sommige hondenbezitters eventuele opgelegde boetes ook juridisch zullen aanvechten.
Kortom het draagvlak voor het nieuwe honden uitlaatbeleid is nog net zo minimaal als dat al vele decennia lang al het geval is. De oorzaak daarvan ligt in de heffing van een hondenbelasting aan eigenaren. Een erfenis uit vroegere eeuwen toen de hond nog als werkdier werd gezien waarmee economisch voordeel mee behaald kan worden.
Doorgaan met de aanpak, maar dan wel stoppen met die belastingheffing is dus het devies!

Redactie

De lente is gearriveerd. Na een inhaalslag is nu echt bijna alles in volle bloei en genieten we dagelijks van al die pracht. Na een aantal weken van ontberingen met temperaturen vlak boven nul, kunnen nu eindelijk de handschoenen opgeborgen worden.
Haast nog overweldigender dan de bomen en planten valt de laatste weken de dierenwereld me op. Geweldig, die vele jonge exemplaren. Eerst kregen we de jonge lammetjes die de meest fantastische bokkensprongen maakten. Twee eekhoorntjes rennen op een sombere zondagavond vliegensvlug om een boomstam achter elkaar aan en sprinten naar boven wanneer ze onraad vernemen. Er loopt een geweldig mooi klein veulentje bij de kinderboerderij. Snel langskomen, want hij groeit als kool. Even verderop zie je in de vroege ochtend regelmatig een wit konijn langs de kant van de weg zitten. Verder fietsend moet je voortdurend eenden omzeilen die midden op de weg liggen te mediteren. Mooi, zo veel dieren zo dichtbij.
Een ander geweldig voorbeeld: de grazende schapen in de berm tussen Wierden en Almelo. Het is toch schitterend dat het in deze tijd nog kan.
Twee nesten met jonge koolmeesjes en de trotse ouders die de hele dag af en aan vliegen om hun kroost groot te krijgen. Allemaal gratis en voor niets in je eigen achtertuin. Allerlei jonge merels die pas uit het nest zijn gefladderd en nauwelijks de razende auto’s kunnen ontwijken.
Een ineengedoken reiger langs het water. Met een kromme rug ziet hij er triest uit en is een dissonant tussen al dat vrolijke gedartel, maar dat zal wel komen door de barre temperatuur. Is er een nieuwe ijstijd in aantocht?
Wat me bij het aanschouwen van al dat fraais dus vooral deugd doet is dat al die dieren in onze directe omgeving leven en we ze dicht om ons heen hebben. Het voegt daardoor wat toe. We komen tot rust wanneer we ze observeren en bewonderen hun ijver en levenslust.
Het maakt tevens de stad een stukje aantrekkelijker. Wanneer je richting het Beeklustpark fietst waan je je in het buitengebied, terwijl je eigenlijk midden in de stad rijdt. Zeer kenmerkend voor Almelo: natuur die doordringt tot in het centrum. Het mooiste voorbeeld is natuurlijk Huize Almelo en de Gravenallée op een steenworp afstand van het centrum.
Fietsend door het groene Almelo concludeer ik dat dit best een aantrekkelijke stad kan zijn en dat deze ook niet zo laag op de ranglijst van aantrekkelijke steden hoeft te staan. Ik weet niet hoeveel waarde je aan dit soort onderzoeken moet hechten, maar het lijkt me allemaal nogal vaag.

Anne Jan Teunis.

ALMELO – De dwangsom die de OSG Erasmus werd opgelegd voor elke bal die in de tuin van de buren beland bij het sporten, trekt nogal wat aandacht. De Hengelose cabaretier Thijs Kemperink wond er zich over op in het RTV Oost radioprogramma ‘Klaar Wakker’ en suggereerde om massaal te gaan ‘ballen’ op het verharde speelterrein achter de school aan de Sluiskade ZZ. Via Twitter werd de suggestie nog eens versterkt en daar was ‘Hermandad’ weer niet blij mee. Maar ja zo’n ‘Hengelose Weend’ weet natuurlijk ook niet alle feiten waarover de rechter wel beschikt. Een hectare groot speelveld (gras), maar het verharde speelveld moet persé tegen de tuin van de buren!

Redactie

Deventer heeft de IJssel en Ommen de Vecht. Prachtige rivieren die in de glinsterende voorjaarszon langsmeanderen. Zo’n rivier geeft een plaats of stad altijd iets speciaals. Mensen zoeken vaak het water op. Er gaat immer een bepaalde aantrekkingskracht van een rivier uit. Zwemmen, varen of gewoon lekker langs de kant genieten van het uitzicht op water en stad.
Almelo heeft de pech dat het niet aan een mooie rivier ligt. Het Almelo-Nordhorn kanaal is op zich best leuk om langs te fietsen, maar een kanaal doet je toch weer veel minder. Het is allemaal zo klinisch. Je ziet dat het door mensen is gegraven en je moet er niet aan denken hoeveel zweetdruppels dat heeft gekost. Vooral in een ver verleden, toen men slechts gewapend met een schop moeder aarde te lijf ging.

Onze stad heeft nog zo’n nietszeggend stuk water. Wat een mislukking, dat gedeelte langs de rechtbank. Totaal sfeerloos. Waarom wordt dit niet dichtgegooid? Is het alleen vanwege de intocht van Sinterklaas, wanneer een aantal kanovarende pieten de boel opleuken?
Is het dan allemaal kommer en kwel op dit gebied in Almelo? Neen, want we hebben wel dat leuke, kleine, meanderende beekje, de Almelose Aa genaamd. Dit kleinoodje doorsnijdt de hele stad van oost naar west en met name het laatste deel vanaf de Rohofstraat is magistraal mooi.
Eerlijk gezegd fiets je hier vaak gewoon langs zonder op dit beekje te letten, maar dat is onterecht. Zij valt ook niet zo heel erg op en ligt op sommige plekken wat te diep. Misschien moet men haar een paar meter breder maken, maar dat zal technisch niet mogelijk zijn.
Het gedeelte vanaf de Willem de Clercqstraat is helemaal prachtig. Rechts het mooie inkijkje langs de begraafplaats. Links het terrein van de kinderboerderij met een verscheidenheid aan dieren. Daarna het Beeklustpark. De Aa buigt daar prachtig af naar links onder laaghangende takken om vervolgens als Weezebeek verder te gaan.
De gemeente wil de Aa-visie in 2010 vaststellen, lees ik op een internetsite. Er moet een toekomstbeeld worden geschetst, waarin men aangeeft waar men met deze beeldbepalende beek naar toe wil.
Volgens mij mag zij best wat beeldbepalender worden gemaakt. Men zou heel goed de walkanten minder steil kunnen laten aflopen, zodat de beek zich meer gaat profileren. In elk geval moet men zo’n leuke beek koesteren. Deze zorgt op sommige punten voor zeer idyllische plaatjes. Zeker een toegevoegde waarde.

Anne Jan Teunis.